Eylül ayıyla birlikte okullar eğitim ve öğretime başlar. Bu yıl yine okullar açıldı. Milli Eğitim Bakanlığının iki yıldır bir uygulaması var; Ana sınıfları ve 1. sınıflar, oryantasyon amaçlı olarak okula bir hafta önce başlıyorlar. Çocukları okula ısındırma amaçlı doğru ve güzel bir uygulama. Çocuklar okula başlamadan önce “eğitim aldıkları yer” aile ortamıdır. Aslında çocuklar bu alt yapı ile okula geliyorlar. İlk öğretmenleri de anne ve babaları oluyor bu durumda. Onlar çocuklarını kendi anlayışları ile yoğurup ondan sonra okula gönderiyorlar. Okula devam ederken de anne babanın çocukları üzerindeki etkileri kalkmış değildir. Tabi ki çocukların gelişim dönemlerini de hesaba katmak gerekse de bu etki her zaman vardır.

Okula başlamak aileden sonraki sosyalleşme evresidir. Başlangıçta uyum sorunları yaşanabilir. Genellikle ilk günlerde okula alışmada çeşitli derecelerde güçlükleri olabilir ve çocuklar sızlanabilir, okulda kalmak istemeyebilir, anne ve babasını yanında isteyebilir ve her çocuk için uyum süresi farklı olabilir. Bu tür tepkileri uzmanlar doğal karşılamakla birlikte okul fobisini tetiklememesi için dikkatli olmak gerektiği ve doğru tepkilerle yaklaşılmasını vurgulamaktadırlar.

Aslında çocuğun uyumu bir parça, ailenin tutumu ile şekillenir, örneğin bağımlı yetiştirilmiş çocuğun okul sosyal ortamında alacağı sorumluluk onu ürkütebilir. Aşırı serbest bıraktığınız da da okul kuralları duvarına çarpabilir... vb. Çocuğu okula doğru hazırlamak önemli; okul ve öğretmeni doğru anlatmalı. Yaramazlık yaptığında “sen okula git te bakalım, görürsün” cümlesini sarfettiğiniz de okul ve öğretmen hangi imajla şekillenir çocuğunuzun kafasında. Oyun çocuğudur çocuk, okula başladığında, oyun ve arkadaşları kısa sürede okula bağlanmasını sağlar. Olağan akışa bıraktığınızda çocuklar öğretmenlerine hayran olurlar ki bu da öğrenme ve çocuğunuzun  gelişimi için olumlu motivasyon demektir. Ancak zaman zaman öğretmenleri hakkında olumsuz yorumlar da çocuğun okula bakışını farklılaştırabilir.

Okullar da veli toplantılarına değişik bahanelerle katılmaz veliler. Çankırı’da velilerin okul toplantılarına katılamama nedenleri üzerine bir araştırma yapmıştım.

En fazla katılamama nedeni; işim dolayısıyla veli toplantılarına katılamıyorum idi. Diğer nedenleri bir kenara bıraksak ta görünen o ki; velinin işi, öğrencinin işi olan okuldan önemli. Çocuk aileye genellikle toplantı olduğunu haber verir, artık teknoloji gelişti, toplantıya davet mesajı cep telefonlarına geliyor. Toplantıdan haberdar veli, okula işi vs. dolayısıyla toplantıya gitmezse çocuğuna benim işim senin “öğrencilik işi” nden önemli mesajı vermez mi?

Akşam okulda öğrendiklerine çocuğunuzla birlikte “Hani okulda neler yaptın” diye sorarak on dakika birlikte bakmanız hem çocuğunuza hem de okuluna ilginizi çok açık olarak göstermeniz demektir. Böyle davranırsanız her türlü ihtiyacını alıyorum, hiçbir eksiği yok çocuğumun tutumundan daha fazla kazancınız olur.

Hele okul performansını kullanarak çocukları kardeşleri veya arkadaşları kıyaslamak son derece tehlikelidir. Okulla çocuğun bağında istemediğiniz sorunları ortaya çıkarabilirsiniz.

Okul sadece bilginin yüklendiği bir yer değildir. Kişinin kısaca hayata hazırlık fonksiyonunu yüklenen de bir kurumdur ve olmalıdır. Böyle baktığımızda sonuçta olumlu ya da olumsuz etkiler bize ve çocuğumuza dönecektir.  Çocuklarınıza ve size okulda başarı dileklerimle…