“Adama bak amma kompleksli kendini bir şey sanıyor” bu tip cümlelere ne kadar da aşinayız değil mi. Ya birisi hakkında söylüyoruz, ya da hakkımızda söylüyorlar. İşin ilginci hakkımızda söylüyorlarsa da biz farkında olmuyoruz. Sebebi ise, bilinçaltımızın buna izin vermemesi.

Etrafınızda her söylediğinizden alınan, hemen yüzü düşen insanlar mutlaka vardır. Hissettikleri yetersizliklerinden kaynaklanan duygular, bu insanlara “Aşağılık Kompleksini” yaşatırlar.

Bir de kimseyi beğenmeyen herkese bir kulp takanlar vardır ki, bu kişiler bir türlü memnun olmazlar. Sürekli kendi bildiklerinin doğru olduğunu düşünürler. Deyim yerindeyse bir hayli şımarık olurlar. “Büyüklük Kompleksi” de bu tip insanları tanımlar.

Bir kişi kendini ne kadar övüyorsa bilin ki o kadar yarası vardır. Yani yetersizliklerini örtme çabasındadır.

Bazı akıllılar da tevazu gösteriyormuş gibi yapıp, sizden övgü beklerler siz de görevinizi yapıp, “Aman efendim, sepet efendim” diye başlarsınız ve doymak bilmeyen egolarını beslersiniz.

Hak edilmiş narsizm diye çok sevdiğim bir kavaram var. İsminden de anlaşılacağı gibi kişi “kendini gerçekleştirmiş” ya da buna çok yakın bir noktaya gelmiştir. Bu durumda da aldığı iltifatlar karşısında bence tevazu göstermesi gerekmez. Kendini rahat rahat beğenebilir.

“Ben alanımın en iyisiyim, işimi gayet iyi yapıyorum” deme lüksüne sahiptir.

Çünkü sandık zaten hazineyle doludur.

Örneğin, mesleki hayatındaki başarılarıyla kendini ispatlamış gazeteci-yazar “Fehmi Koru”. Aslında, “Wikipedia in English, Turkish and in Arabic” de diyebilirsiniz.

Sizce, Sayın Koru kendini beğenmeyi hak etmiyor mu?

Ediyor.

Onca birikimine ve bence hiç ihtiyacı olmamasına karşı, az da olsa, o da tevazu gösterenlerden...

Peki neden kompleksliyiz?

Yine dönüp dolaşıp vardığımız nokta çocukluk dönemi. Bundan kurtuluş yok ve ben her yazımda bunu yinelemekten vazgeçmeyeceğim.

Çünkü komplekslerin temelinde yatan sebep, yine çocukluk döneminin zor geçmesi.

Bu dönemde, çocuğun, anne- babadan, yeterince sevgi ilgi ve yakınlık görmeyişinin yanında, fiziksel ve psikolojik istismara uğramasını da eklersek, bu da, neden kompleksliyiz sorusunun cevabını oluşturacaktır.

Lütfen, çocuklara sevginizi göstermekten çekinmeyin!

Sadece başını okşamak bile, öyle büyük bir etki yaratır ki, kişiliğinin oluşumundaki o hassas dönemde, sağlam bir tuğlada siz koymuş olursunuz.

Hadi, bugün sadece kendiniz için bir şey yapın.

Sonrasında da onun keyfini çıkartın.

Sadece siz ve siz olun..

Sevgiler..