Herkes bir iç muhasebeye girdi. Son zamanlarda artış göstererek gündeme yerleşen anne katliamları akıllara benzeri bir sorunun gelmesine neden oluyor: Çocuk yetiştirme konusunda hatalar mı yapıyoruz?

Hoşgörünün anavatanında yozlaşmanın sinyalleri daha yakından görülmeye başladı.

Özellikle en sevdiklerimize yönelen bu öfkenin altında yatan belli başlı unsurlar var. Hayatımızda çoğalanlar ve eksilenler.

Stres, bencillik ve tahammülsüzlük çoğalırken,

Saygı, hoşgörü, manevi değerler, iyi niyet ve ilişkilerin kalitesi azalıyor.

Bu hızlı değişimden en çok etkilenenler ise dünyayı keşfetme çabasında olan çocuk ve gençlerimiz. Hemen her gün TV de çok doğalmışçasına izlediğimiz şiddet içerikli haber ve filmler beyinlere tüm bunların çok doğal olduğu mesajını yöneltiyor. Olumsuz rol modelleri, model arayışında olan çocuk ve gençler için ciddi tehlike anlamına gelmekte. Yerine daha iyisini koymadığımız sürece ne yazık ki bu modelleri olduğu gibi kabul edecekler.

Yerine daha iyisini koymak, çocuk eğitimini tesadüflere bırakmamak demek.

Bu da geleceğimizi ne kadar umursadığımızla doğru orantılı. Bu noktada, esas gücümüzü aldığımız maneviyat duygumuz ve ahlaki değerlerimiz ön plana çıkıyor. Çocuk eğitimi temelini buradan almalıdır. Kesinlikle göz ardı edilmemesi gereken bir husus.

Sorular ve soranları hep olmuştur, olacaktır da. Hayatımızdaki değişimler ise cevapların ne kadar değiştiği ile ilgili.

Mutlu günler...