“duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etme
 başka bir yar başka bir dosta meylediyorsun etme”

mevlana

     Bu kadar mı duyarsızlaştık? Zannetmiyorum. Her şeye tepki vermemek tamam. Peki ya hiçbir şeye tepki vermemek. Bu tamam olmasa gerek.

     Çevreye, bizim dışımızda yaşananlara ve küresel toplumun ürünü olan pek çok olaya duyarlılığın ve tepkinin azalmasını nasıl açıklarsınız? Geçen hafta 1970 yılına ait bir gazeteyi inceliyordum. Okudukça hayretim arttı. Gazetenin tarihini bilmesem günlük olduğunu düşünebilirdim. Bildiğimiz bir gerçeğin “değişen bir şey yok” hükmünü zihnimde o an verdim.

     Lokal olayları zihnimizde tutmakta zorlanıyoruz. Bu artık aşikâr. Peki ya yıllardır süregelen olaylara bakışımız. Yazdıklarımızı kuvvetlendirsin diye birkaç örnek üzerinden gidelim.

     Olay; 1948 yılında İsrail devleti kuruldu ve o tarihten bu güne bu ve bunun gibi binlerce haber okuyoruz, izliyoruz, dinliyoruz; “Gazze’ye yönelik saldırılarını yoğunlaştıran İsrail ordusunun, dün akşam Gazze’nin doğusuyla Deyr’ul-Balah’a girip etrafa ateş açması sonucu 7 Filistinlinin öldürüldüğü bildirildi.”

     Olay; Saddam döneminde var olan çatışma ortamı, Amerika’nın getirdiği ve Irak’ta örnek bir model olarak uygulamaya soktuğu demokrasi ve huzur projesi(!!!)sonucunda sükunete uğradı. Onun içindir ki her gün Irakla ilgili yeni haberleri okuyoruz, izliyoruz, dinliyoruz; “Irak güvenlik güçleriyle eylemleri yapanlar arasında skandal boyutta bir işbirliği olduğu kesin. Irakta meydana gelen patlamalara siyasilerin ve partilerin de katıldığı kesin. Son patlamalar Irak’taki siyasi sorunları artıracak. Ayrıca Maliki hükümeti belirli bir mezhebi hedef alan bir intikam girişimine başvurursa mezhepçi gerginlik de tırmanacaktır.”

     Olay; 1949 yılından beri Çin de Göktürklere karşı uygulanan asimilasyon ve bir kültürü yok etmeye yönelik uygulamalar hala aynı şiddetle varlığını sürdürmekte ve bizler tüm yaşananları okuyoruz, izliyoruz, dinliyoruz;  “Çin'in Sincan Uygur Özerk Bölgesi'nde 5 Temmuzda meydana gelen olaylar sırasında insanlar açıkça katledildi. Dünyanın bunu görmemesi için Pekin hükümeti tarafından konulan internet ve uluslararası telefon görüşme yasağı halen devam ediyor. Katliamda…”

     Ya duyarsızlaştık ya da stupor olduk. İnsan olmanın gereğini bu kadar kolay arka plana itmenin başka bir açıklaması ne olabilir ki? Kişinin hareketsiz, dış uyarıcılara tepkisiz, duyarsız olduğu ruhsal durumu psikoloji stupor diye tanımlar. Bazı katatonik  ve depresif stuporlarda hasta konuşmaz ve hareket etmez ama gözleriyle anlamlı bir şekilde çevreyi izler. Bu da bilincin ve duyuların yerinde olduğunu gösterir. Bizler tüm bu yaşananları okuyoruz, izliyoruz, dinliyoruz da duyarsız kalıyoruz ya bu beni korkutuyor. Toplum olarak stupor mu olduk ne?