insana aradığı şeye bakarak değer biçilir

mevlana

Bir imajın var mı seninde. Hani şöyle zihninde tasarlayıpta öyle olmak istediğin bir imajın. Yok mu? Emin misin? Farkında olmadan bir ideal imaj çizmiş olmasınlar seninde zihnine.

Nevrotik dürtülerinle baş başa kaldıysan onlar sana ne olman gerektiğini söylerler. Dürtülerinin buyruğuna göre ne olman gerektiğini düşünüyorsan ve öyle olduğuna inanıyorsan, hele üstüne birde böyle bir durum yoksa oluşturduğun bilinçsiz imajın hayırlı olsun.

Aslında senin kabahatin yok bu işte. Asıl suçlu “imaj” kavramı olsa gerek. Nasıl girdi hayatımıza bilmiyoruz. Bazılarımız çevremizdeki en yakın insanlarda bulduk onu. Çok güzeldi, çok yakışıklıydı, çok albenisi vardı. Fark etmedik işini sevdik, fark etmedik saçını sevdik. Kimimiz kıyafetlerini, kimimiz hareketlerini, kimimiz konuşmalarını sevdik “imajımızın”. Farkında değildik ama imajındaydık hayatın.

Daha önceki düşüncelerimizin bir ürünü olduk fark etmeden. Dizide oynayan kızın kıyafetleri bize de yakışırdı. En sevdiğimiz şarkıcının gibi olmalıydı pantolonumuz. Sınırsız özgürlüklere sahip olmalıydık herkes gibi. İlgi hep üzerimizde olmalı ve en güzel arabaya binmeliydik. Nasıl sahip olduğumuzu bile bilmeden sahibi olduğumuz düşüncelerimiz ve düşüncelerimizden beslenen ideal imajımızın kurbanları olduk. Bazen fantezilerimizin ürünü olduk, bazen deneyimlerimizden yola çıktık. Ve tüm bunları yaparken her şeyin “en”lerinde olduk. Fark edilmeliydik ve fark edildiğimizi fark etmeliydik. Öylede oldu.

İnsana aradığı şeye bakılarak değer biçilir diyor Mevlana. Sen ne aradığını biliyor musun. Yoksa birilerinin sana dergilerde sunduğu, ekranlarda gösterdiği, bilbordlarda zihnine nakşettiği şeyi aradığını mı zannediyorsun. Kendin olmak yerine nevroz teorisinin bir kurbanı olduğunun farkında değil misin? Yüceltilmiş, abartılı, kusursuz özelliklerle donatan bir imajın ardından koştuğunun farkında mısın? “İdeal imaj”, aslında kendimizi nasıl gördüğümüz ve içimizde olanı, başkalarına nasıl göstermek istediğimiz ile ilgilidir. Başkalarının hoşuna gidecek diye, yapmacık ve yapına uymayan davranışlarda bulunmak, personaların(maskelerin) esiri olmaya mahkûm eder seni.

Ez cümle. Mevlananın dediği gibi “İnsan gözdür, görüştür, gerisi ettir. İnsanın gözü neyi görüyorsa, değeri o kadardır”. Neyi göreceğinize siz karar verin.