“KABUL DİLİ/KABUL ETMEME DİLİ”

Genç: Bu akşam yemek yemek istemiyorum

Anne: Haydi hemen gel senin yaşındaki çocukların günde üç öğün yemek yemeleri gerekir,

Genç: Hiçbir şey yemeyeceğim

Anne: Bu akşam senin neyin var?

Genç: Bir şeyim yok

Anne: Öyle ise masaya gel

Genç: Aç değilim, masaya da gelmek istemiyorum

“KABUL DİLİ/KABUL ETMEME DİLİ”

Genç: Bu akşam yemek yemek istemiyorum

Anne: Bu akşam canım yemek yemek istemiyor

Genç: Evet, midemde düğüm var gibi

Anne: Bu gün gerginsin öyle mi?

Genç: Erginlik değil çok korktum,

Anne: Bir şeyden çok korkmuşsun

Genç: Evet bu gün ali aradı ve konuşmak istediğini söyledi çok

ciddiydi, her zamanki gibi değildi.

Anne: Bir şey olduğunu düşünüyorsun.

Genç: Ayrılmak istemesinden korkuyorum

Anne: Bu seni çok üzer

Genç: Ölürüm, çünkü; ayşe ile arkadaşlık kurmak istiyor galiba. Bu daha da kötü

Anne: Aslında seni korkutan ayşe’nin onu senden alması

Genç: Evet çünkü; tüm iyi çocuklar onun etrafında. Çocuklarla konuşurken onları güldürür, koridorlarda dolaşırken etrafında hep üç-dört çocuk vardır. Bunu nasıl yapıyor bilmiyorum. Ben çocuklarla konuşacak bir şey bulamıyorum.

Anne: Ayşe kadar kolay konuşabilmeyi istiyorsun

Genç: Evet ben çok sıkıcıyım, onların benden hoşlanmasını istiyorum ama yanlış bir şey söylemekten de korkuyorum.

Anne: Herkesin seveceği biri olmayı o kadar çok istiyorsun ki bunun için hata yapmaktan korkuyorsun.

Genç: Evet ama şimdi yaptığımdan daha kötüsünü yapamam. Salak salak ortalıkta dolaşıyorum.

Anne: gidip konuşursan şimdikinden daha iyi olacağını düşünüyorsun

Genç: evet öyle hiçbir şey söylememek beni hasta ediyor.