"heyyula"

I.

Asabım bozuluyor!

Albenili bir akşam okşuyor kimsesiz yakarışımı

Beni uzak tutun nasırsız ellerinizden

Hepimiz için bir kusur tadında öfke dilencisi olmak geliyor içimden

Nedensiz mutlulukların yarınlarını haber veren yok

Oysa firak dediğimiz dünden nedenli bir kopuş değil mi?

Gamsız kâhinlerin sezgilerine şerh düşüyorum

Beceriksiz sahirler bozuyor önümüze iliklenmiş efsunu

Hiç kimsenin tanımadığı kadar ecnebi

Herkesin bildiği kadar aşikâr edilmişiz

Ne giz kaldı gözlerimizde

Nede his…

Bıraksalar! Ölümü andıran her şeye tebessüm edeceğim

Arsız bir cesaret ile dönüp bakmadan arkama

Muradın erdiği yerde diz çöküp

Murat bağlamayan sessiz öfkeler için

-                                                                        –  his  –

                                              çözeceğim