Çağımızın yeme hastalığı: Bulimia

GÜNEŞ GAZETESİ - DIŞ görünüşün hayli önemsenmekte olduğu günümüzde, kişiler toplum içindeki yerlerini belli bir seviyede tutmak, daha çok saygı görmek, daha çok sevilmek, kendine daha çok güvenebilmek gibi çeşitli sebeplerden dolayı belli bir kilonun üstünde olmama çabasındadırlar. Bunun için sağlıksız, geçerliliği kanıtlanmamış, doktor/diyetisyen kontrolünde olmayan yüzlerce çeşit diyet uygularlar. Bu diyetler kişilerin metabolizmalarını bozup, sürekli diyette kalmadıkları sürece tekrar ciddi kilo alımlarına yol açtığı gibi kişilerin psikolojilerini de etkiler. Bu durum da kişilerin yeme bozukluğu tanısı alacak duruma gelmelerine neden olabilir. DSM IV'e (Diagnostical Statistical Manual) göre tanımlanmış 2 tür yeme bozukluğu vardır. Şimdi söz VKV Amerikan Hastanesi Psikoloji Bölümü Uzman Psikolog Aslı Akkan'da...

BULİMİA NERVOSA (BN)
DSM IV'ün tanı kriterlerine göre BN:
1) Tekrarlayıcı aşırı yeme atakları.
2) Yeme periodunda yeme işlemi üzerinde kontrolu kaybetmek.
3) Aşırı yemeye ek olarak, kilo almayı engellemek için uygunsuz aşırı bir reaksiyonlar geliştirmek (Kendini kusturma, laksatif kullanma, aşırı egzersiz yapma vb.)
4) Vücut şekli, görüntü ve kilosundan memnun olmama hali.
5) Aşırı yeme ve dengeleyici karşı eylemlerin üç ay boyunca haftada en az iki kez olması.

İSTATİSTİKİ DEĞERLER

- ERGENLİK ve erken yetişkinlik dönemlerinde başlar.
- Yüzde 90'ını kadınlar oluşturur.
- Kadınlar arasındaki sıklığının yüzde 1 ile 2 arasında olduğu bilinmektedir.
- BN hastalarının yüzde 80'i kusmayı kilo kontrolü olarak kullanır.

İyileşme oranı yüksek, çünkü tedavi reddi/direnci daha az... Bulimia hastaları yardımı reddetmezler. BN tanısı konmuş hastalarının pek çoğunun aile öyküleri incelendiğinde, sorunlu aile ilişkileri göze çarpar. Uzak ve reddedici ebeveyn tanımlaması BN hastaları arasında yaygındır. Bulimia hastaları Anoreksiyadan farklı olarak dışa dönük kimselerdir. Bulimia hastalarının dürtü kontrolünde yaşadığı problemler nedeniyle madde kötüye kullanımı, emosyonel dengesizlik ve intihar girişimlerine rastlanabilir. Bulimia Nervosa hastalarının yüzde 50'sinin kesin iyileştiği, hastalığın sonucu olarak veya intahar girişimlerine bağlı olarak ölüm oranı ise yüzde 1 ile yüzde 5 arasındadır.

Psikoterapide hastanın kendi duygularını uygun bir şekilde ifade edebilmesi, yeme davranışı üzerine kurulu yanlış düşünce tarzının değiştirilmesi, vücuduna yönelik olumsuz algılamaların düzeltilmesi, özgüvenin oluşturulması, kişilerarası sorunların belirlenip, çözümüne yönelen bir yaklaşımın oluşturulmasına çalışılır.Tedavide medikal destek, davranışçı terapi, ve aile terapisi kullanılabilir. Yeme bozuklukları ciddiye alınması ve tedavisinin sağlanması gereken hastalıklardır. Tedavi sürecinin başlatılmaması veya geç kalınması ölümlerle sonuçlanabilir.