Bipolar bozukluk tedavisinde uygulanan bilişsel davranış terapisi nedir?

 Ayrıca terapist tarafından benzer problemlerle mücadele eden kişilerin bir araya getirilerek grup terapisi organize edilmesi de mümkündür. Terapi yöntemleriyle alakalı oldukça farklı yaklaşımlar söz konusu olsa da yöntemlerin tamamında hastaya düşüncelerini, davranışlarını, bakış açılarını kontrol etmesine yardımcı olmak amaçlanır. Özetle psikoterapi, sorunlarla doğru bir şekilde mücadele etmenin bir yolu olarak düşünülebilir.

Bipolar bozukluk tedavisinde genel olarak birtakım ilaçlar ve psikoterapiden birlikte faydalanılır. Psikoterapinin en yaygın olarak terch edilen tedavi şekli bilişsel davranış terapisidir.

Bipolar bozukluk tedavisinde neden bilişsel davranış terapisi uygulanır?

• Kullanılan ilaçlar yeterli düzeyde etki göstermediğinde
• Alternatif bir tedavi olması amacıyla
• Akıl hastalıklarının belirtilerinin söz konusu olması halinde bu belirtilerin kontrol altına alınabilmesi adına
• Kötü ruh hali ve stresle baş etmenin yollarının öğretilmesi adına
• Bipolar bozukluktan ötürü meydana gelen belirtilerin tekrar etmesinin engellenmesi amacıyla

Bilişsel davranış terapisinde hangi durumların üstüne gidilir?

Öncelikli amaç iş ve ilişkiler, stres gibi rahatsız edici faktörlerden hangilerinin sorun yarattığının belirlenmesidir. İkincil olarak sorunlarla alakalı düşünceler, davranışlar ve duygular incelenir. Devamında olumsuz düşüncelerin durdurulması amaçlanır. Son olarak meselelere verilen tepkilerin düzenlenmesi hedeflenir.

Kimler bilişsel davranış terapisi alabilir?

Bilişsel davranış terapisi, çeşitli durumlara maruz kalan pek çok ruhsal hastalıktan muzdarip kişi için olumlu yönde etki gösterebilir. Terapi çeşitli arasında en sık tercih edilen yöntemdir. Bipolar bozukluğun yanı sıra pek çok hastalığın tedavi planında bilişsel davranış terapisine yer verilir.

Bilişsel davranış terapisinin yan etkileri var mı? Varsa neler?

Bilişsel davranış terapisinin doğrudan bir yan etkisi yoktur. Fakat terapi almaya karar veren hastaların sorunlarını birebir olarak terapistiyle ya da grupla paylaşmaya açık olması gerekir. Aksi halde söz konusu olan aşılması güç engeller terapi sürecinin olumsuz yönde etki göstermesine sebep olabilir.