Herkes çocuğunu çok sever. En kıymetli, en akıllı, en masum, en tatlı çocuk bizimdir. Hele büyümüşte küçülmüş çocuklar yok mu, onlar her şeyi bilir, her şeyi anlar. Onlar anlar da peki biz onları anlar mıyız?

Çocuklar sürekli büyüme ve gelişme içindedirler. Her ne kadar sizin çocuğunuz olsa da o ayrı bir bireydir. Sizin sevdiklerinizi sevmeyebilir, yaptıklarınızı yapmayabilir. Onları anlayın ve onlara fırsat verin ki sizden ayrı bir kişilik geliştirebilsinler. Her yaptıkları doğru olmayabilir. Siz hiç yanlış yapmadınız mı? Yapmanız gereken onları engellemek değil, onları yönlendirmektir. Davranışlarını kısıtlamazsanız yaptıklarının sonuçlarını kendisi görür ve doğruyu daha iyi öğrenir. Eğer kısıtlarsanız büyüdüğünü nasıl anlayacaktır?

Her istediğini yapmayın!! O çocuktur, isteyecektir ve siz verdikçe alacaktır. Ona her istediğini elde edemeyeceğini öğretin. Onu şımartırsanız bir süre sonra kendisinden nefret edilen bir çocuk olur. Ama onu suçlamayın, bu hale siz getirdiniz.

Onlarla konuşurken kararlı olun. Çocuklar tutarsız davranışlarınızdan yararlanacaklardır, buna izin vermeyin ve böyle davranarak onların kafalarını karıştırmayın. Yerine getiremeyeceğiniz sözler vermeyin ki, size güvensinler, onlarda size verdikleri sözü tutsunlar. Onlara güvenin, başarılarını destekleyin, övün. Başaramayacağı, sevmediği işlere zorlamayın. Hele başkalarıyla hiç kıyaslamayın. Unutmayın sizde kimseyle kıyaslanmaktan hoşlanmazsınız. Başkalarının yanında azarlamayın, küçük düşürmeyin, onun da sizi başkalarının yanında küçük düşürebileceği aklınızda olsun.

Ceza vermeden önce onu dinleyin, daha sonra siz cezanın nedenini açıklayın. Açıklayın ki o davranışı yaptığında ceza alacağını öğrensin. Aynı şekilde ödüllerinde nedenini açıklayın. Ödül onları, doğru davranışı yapmalarına teşvik edecektir.

Onları dinleyin, sabırla sorularını cevaplayın. Öğrenmeye istekli olduğu zamanlar soru sordukları anlardır, bu fırsatı kaçırmayın. Açık ve net cevaplar verin. Bağırmadan ve sakin konuşun. Yüksek sesli konuşmaları kulak ardı edeceklerdir.

Mükemmel anne baba olmaya çalışmayın, herkes hata yapabilir. Sizinde hata yaptığınızı görmek onları sizden uzaklaştırmaz. Hata yaptıklarında suçluluk duygusu duymamalarını sağlar. Onlardan mükemmel çocuk olmalarını beklemeyin ki onlarda sizden mükemmel aile olmanızı beklemesinler.

Unutmayın onları anlamak, aranızdaki ilişkiyi de kuvvetlendirecektir.