Birlikte Olmayı Reddeden Eşe Boşanma Davası

Doğuştan sağ kolu felçli olan ve konuşma güçlüğü çeken S.C., 10 yıl önce Zonguldak Gümrük Müdürlüğü’nün lojmanlarında temizlik görevlisi olarak çalışırken, aynı cadde üzerinde bulunan Zonguldak Uzunmehmet İşitme Engelliler İlköğretim Okulu’nda memur olarak çalışan D.C. ile tanıştı. S.C. ve D.C. bir süre sonra evlendi.

Daha sonra işlerinden ve S.C.’nin 3 ayda bir aldığı 700 lira engelli maaşıyla geçen çift, evliliklerinin 5’inci yılında sorunlar yaşamaya başladı. S.C., 7 ay önce eşinden boşanmak için dava açtı.

Zonguldak 1'inci Aile Mahkemesi’ndeki boşanma davasının dükü duruşmasında S.C. ve D.C. hazır bulundu. Duruşmada tanık olarak dinlenen S.C.’nin yeğeni 32 yaşındaki Ersan Çakır, dayısı ile aynı apartmanda oturduklarını belirterek, “Dayım çocuklarının olmadığından dert yanıyordu. Yengem ev işlerini yapmıyor. Evde temizlik yok. Çoğu zaman annem ve diğer yakınları ev işlerini yapıyor. Yengem kendi ihtiyaçlarını karşılıyor, yemeğini yiyor fakat yediği şeyleri olduğu yere bırakıyor. Dayım yaklaşık 5 yıldır eşi ile sorunlar yaşadığını, birlikte olma teklifinin karısı tarafından kabul edilmediğini bana anlatıyordu” diye konuştu.

Çakır’ın iddialarını kabul etmeyen D.C. ise boşanmak istemediğini söyledi. Mahkeme, zeka geriliği bulunduğu yönünde raporu olduğu belirtilen D.C. için, Zonguldak Atatürk Devlet Hastanesi’nden sağlık raporu alınmasına karar vererek duruşmayı erteledi.

Adliye çıkışında D.C. gazetevcilerin sorularını yanıtladı. Anne ve babasının ölümünden sonra 7 yaşında yetiştirme yurduna yerleştirildiğini ve yurtlarda büyüdüğünü belirten D.C., “10 yıl önce eşimle severek evlendik. Ama eşim geçimsizlik nedeniyle boşanma davası açtı. Ben boşanmak istemiyorum. Çünkü kimsem yok. Mahkeme bizi boşarsa, devlet beni huzurevine yerleştirsin” dedi.

D.C., eşiyle cinsel ilişkiye girmediği iddiasıyla ilgili ise konuşmak istemediğini söyledi.

Vatan