Geçtiğimiz gün aşırı dozda uyuşturucu kullanımından ölen Begüm Veral’ın ardından bir haber de Burdur’dan geldi. Arkadaşının evinde ölü bulunan Reyhan Basravi’nin de ölüm sebebinin uyuşturucu olduğu tahmin ediliyor. Art arda gelen haberlerden sonra aileler tedirgin. Madde bağımlılığı yaş sınırının ortaokul seviyesine düşmesi narkotiği de harekete geçirdi.
Aileler dikkat etsin
Narkotik şube ekiplerinin bu mücadeledeki en büyük yardımcıları aileler ve okul yönetimi. Ekipler sık sık liseleri ziyaret ederek, öğretmenler ve aileleri bilgilendiriyorlar. Öğrencilere ise madde bağımlılığı ile ilgili dikkatlerini çeken durumlarda bağlantı kurabilecekleri adres ve telefonları veriyorlar. Aileler eğer isterlerse Narkotik Şube ekipleri ile bağlantı kurabiliyor ve özel olarak bilgilendirme toplantıları düzenlenebiliyor. Ekipler düzenli bir teşkilatlanma sağladılarsa da ailelerin dikkatli olmaları ve çocuklarıyla iletişim içinde bulunmaları gerekiyor. Kullanım yaygınlığının her geçen gün artmasından dolayı yaş sınırı ve kullanım miktarı tam olarak belirlenemiyor. Aileleri en çok tedirgin eden konu ise madde kullanımının ortaokul yaşlarına kadar düşmesi. Uzman Psikolog Alper Aksoy, madde temininin çok kolay olduğunu ve bu tür mekânlara çok kolay ulaşılabildiğini söyledi. Bunun şeker ve tansiyon gibi iyileşmeyen bir hastalık olmadığını söyleyen Aksoy, “Kişi maddeyi bir kere bıraktıktan sonra bir daha asla kullanmamalı. Çünkü tek kullanım bile bütün süreci başa çeker” dedi.
Aksoy’a göre aileler, çocuklarının arkadaş çevreleri konusunda da dikkatli olmalı. Özellikle madde bağımlılarının her zaman beraber vakit geçirmesi tedavi sürecini oldukça zorlaştırıyor. Aksoy; arkadaş çevresinin madde kullanımına başlanmasında çok etkili olduğunu fakat tedavide de aile ve arkadaş desteğinin eksik olmaması gerektiğini özellikle belirtiyor.
Kişi kendisiyle barışmalı
Uzun yılar madde kullanan ve gördüğü tedaviden sonra yedi yıldır ‘temiz’ gezdiğini söyleyen Yılmaz Tufan Koçak, gençlerin uyuşturucuya başlama sebeplerini şöyle sıralıyor: Kişinin kendini değerli bulmaması, toplumsal gelenek ve baskılar, gençlerin isyankâr yapıları, ailelerin iletişim sorunu ve başkalarıyla mukayese edilmeleri. Bağımlılığın geçmeyen ama durdurulabilen bir hastalık olduğunu söyleyen Koçak’a göre bu yalnızca kendini bağışlamayı ve kendi kendini sevmeyi öğrenenlerin atlatabileceği zorlu bir süreç. Ailelerin böyle durumlarda suçu arkadaş çevresine attığını belirten Koçak bununla ilgili düşüncesini ise şöyle ifade ediyor; “Aileler sorunu biraz da kendilerinde aramalı. Bağımlı çocukları madde bağımlısı arkadaşların kucağına ailelerin ilgisizliği atıyor.”