Geçen akşam, İstanbul 2010 Kültür Başkenti çerçevesinde yapılan, Kültür Üniversitesi, Sanat Tasarım Fakültesi, Oyunculuk Bölümünün düzenlediği bir geceye katıldım. Profesyonellere taş çıkartacak kadar, güzel dile getirildi İstanbul. "Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul'dan" tutun da, Mozart'ın, "Ridente la Camla" Ariasına kadar müziğin farklı dilleriyle anlatıldı İstanbul.
Asıl o Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun "İstanbul Destanı". Her kıtası, Türkiye'nin farklı şehirlerinden gelen öğrencilerin farklı kültür kokan yorumlarıyla okunması, şahane bir edebi lezzet verdi bana. Gençlik döneminde yaşanan sorunlardan bahsedip duruyoruz ya hep, aslında onların en çok ihtiyaç duydukları konulardan biri de, aileleri ve okul tarafından doğru yönlendirilme.
Anne-babanın sık yakınmalarından biridir, "Sözümüzü dinliyor mu ki, biz yönlendirmeyelim". Yönlendirmeden yönlendirmeye de fark var. Eğer gencin kendi kabiliyet ve ilgisi doğrultusunda bir yol çizmesine destek olmak varken, kendi istek ve ihtiyaçlarınız doğrultusunda bir yön vermeye çalışırsanız, bu kısa süreli ve başarısızlıkla sonuçlanan bir çalışma olacaktır. Olması gereken kadar özgürlük, sonsuz destek ve sevgi gençle kuracağınız iletişimde olmazsa olmazlardan.
Genç, duygusal olarak sizin bir parçanız olsa dahi, onu sizden ayrı, tek bir birey olarak kabullenmelisiniz. İletişimden kaçmamalı ve dürüstlüğün ön planda olduğu bir ilişki kurmalısınız.
Yukarıdaki örnekte doğru yönlendirildiklerinde, gençlerin enerjileriyle nasıl kaliteli ve faydalı işler yapabileceklerini görüyoruz. Ufak şeylerin büyük farklar yaratacağını unutmayın ve geçlerle kurduğunuz iletişimde hiçbir davranış ve sözü küçümsemeyin.
Güzel ahlaklı ve mutlu gençlerin çoğalması bizim elimizde.
Sağlıcakla, mutlu kalın...