Bebeklerle kurulan fiziksel ilişkinin davranışlar ve psikolojik sağlık üzerindeki etkileri uzun zamandır çeşitli araştırmalara konu oluyordu. British Columbia Üniversitesi’nde yapılan yeni bir araştırma, sıklıkla kucakta tutulan bebeklerin DNA yapılarında da olumlu değişimler gözlendiğini ortaya çıkardı.
British Columbia Üniversitesi ve BC Children’s Hospital Araştırma Enstitüsü’nden araştırmacılar, 100 bebek üzerinde 4 yıl süren bir araştırma yaptı. Beş haftalıkken başlanan gözlemler, ebeveynlerin tuttuğu günlükler üzerinden izlendi. Bu günlüklerde bebeklerin davranışları ve günde ne kadar süre ile fiziksel ilgi gördükleri not edildi.
Bebekler dört yaşına geldiğinde, toplanan veriler analiz edildi. Ağız içinden alınan DNA örnekleri karşılaştırıldı ve temel olarak DNA metilasyonu adı verilen süreçler incelendi. Kromozomal yapıyı ve dolayısıyla kişilerin cinsiyet, fiziksel görünüş ve vücudun işlevlerini doğrudan etkileyen bu sürecin fiziksel temasa daha fazla maruz kalan çocuklarda çok daha olumlu şekilde etkilendiği ortaya çıkarıldı.
Kucaklanmayan çocuk stresli oluyor
1950’lerde Amerikalı psikolog Harry Harlow tarafından maymunlar üzerinde yapılan meşhur deneyde, annelerinden ayrılan maymunlara iki seçenek sunulmuştu: Süt veren soğuk ve mekanik bir makine ile yumuşak örtülere sarılmış, bir maymuna daha çok benzeyen bir makine arasında seçim yapan yavru maymunlar, yumuşak olan makineyi seçerek onun yanında daha fazla zaman geçirmişti. Ancak sonrasında okşanıp sevilmeden büyüyen bebek maymunlarda ciddi davranış bozuklukları gözlemlenmişti. Üstelik daha sonra daha şefkatli ortamlara alınmalarına rağmen, davranış bozuklukları tam olarak ortadan kalkmamıştı.
Bu araştırmanın sonuçlarını da destekleyen yeni araştırma, bebeklerin her gün düzenli olarak fiziksel temas ve sıcaklık ihtiyacı duyduğunu doğruluyor. Dünyayı keşfederken kendilerini güvende hissetme ihtiyacı duyan bebekler, ebeveynlerinden ilgi gördükçe, kucaklanıp sevildikçe daha sağlıklı bir şekilde gelişimlerini tamamlayabiliyor.