"heyyula"
I.
Asabım bozuluyor!
Albenili bir akşam okşuyor kimsesiz yakarışımı
Beni uzak tutun nasırsız ellerinizden
Hepimiz için bir kusur tadında öfke dilencisi olmak geliyor içimden
Nedensiz mutlulukların yarınlarını haber veren yok
Oysa firak dediğimiz dünden nedenli bir kopuş değil mi?
Gamsız kâhinlerin sezgilerine şerh düşüyorum
Beceriksiz sahirler bozuyor önümüze iliklenmiş efsunu
Hiç kimsenin tanımadığı kadar ecnebi
Herkesin bildiği kadar aşikâr edilmişiz
Ne giz kaldı gözlerimizde
Nede his…
Bıraksalar! Ölümü andıran her şeye tebessüm edeceğim
Arsız bir cesaret ile dönüp bakmadan arkama
Muradın erdiği yerde diz çöküp
Murat bağlamayan sessiz öfkeler için
- – his –
çözeceğim