MERKEZİN KURULMASI
Otistik çocukları bulunan aileler adına konuşan Bayram Onur, otizm hastalığının görülme sıklığının giderek artığını belirterek, 20 yıl önce 10 binde bir olan görülme sıklığının son yıllarda 150 doğumda bir görülmeye başladığını söyledi. Otizm teşhisi konulan bir çoğun ancak özel eğitimle iyileştirilebileceğini ifade eden Onur, şöyle konuştu:
DİYARBAKIR'DA 600 AİLE
''Bu tür çocuklara haftada ortalama 40 saat süreyle özel eğitim verilmelidir. Ancak Diyarbakır'da Otistik Çocuklar Eğitim Merkezi (OÇEM) olmadığı için çocuklar rehabilitasyon merkezlerine yönlendirilmektedir. Bu merkezlerde çocuklara verilen özel eğitim süreside 3-4 saati geçmemektedir. Bu rehabilitasyon merkezlerinde otizm ile ilgili özel eğitim almamış eğitimcilerin verdiği 3-4 saatlik eğitimin çocuklara hiç bir katkısı olmamaktadır. Bu çocukların iyileşebilmesi için erken yaşlarda yoğun şekilde özel eğitim alması gerekiyor. Geçen her dakika bu çocukların aleyhinedir. Bu nedenle acilen Diyarbakır'da Otistik Çocuklar Eğitim Merkezi'nin (OÇEM) kurulmalıdır.
BÖLGE İÇİN ACİYET ŞART
Diyarbakır'da yaklaşık 600 civarında otistik çocuk bulunuyor. İlçe merkezileri ile çevre illeriyle bu sayı 2 bine ulaşmaktadır. En yakın Otistik Çocuklar Eğitim Merkezi (OÇEM) Malatya'da bulunmaktadır. Çocukların oraya eğitime götürülme imkanı yoktur. Diyarbakır gibi büyükşehir statüsündeki bir kente bu merkezin bulunmaması büyük bir eksikliktir. Başta vali ve belediye başkanları olmak üzere tüm yetkililerden merkezin kurulması konusunda girişimde bulunmasını talep ediyoruz.''
HASTALIĞIN NEDENİ?
Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Bölümü öğretim üyesi Prof. Dr. Ahmet Yaramış, otizmin, 2-3 yaşından önce belirti vermeye başlayan ve beyindeki kimyasal dengenin bozulmasına bağlı olduğu düşünülen yaygın gelişimsel bir bozukluk olduğunu belirterek, şöyle konuştu: ''Televizyon izlemeyle otizm arasında nedensel bir ilişki bilimsel olarak henüz kanıtlanmamış olsa da 3 yaş altında olan ve uzun süre televizyon izlettirilen çocuklarda otizm benzeri belirtiler görülmektedir. Bunlar genelde daha az göz teması kurar ve kucaklanmayı sevmezler. Dil gelişimi açısından kelime hazineleri zayıf ve konuşulanları anlamakta güçlük çekerler. Sosyal iletişimleri ve sosyal becerileri zayıftır. İnsanlara karşı ilgisiz ve kalabalık ortamlarda hoşlanmazlar. Yaşıtlarının oynadığı oyuncaklara karşı ilgi duymaz, el çırpma, sallanma, kuş gibi kanat çarpma, zıplama ve benzeri yinelenen anormal davranışlar gösterirler.''
Diyarbakır Söz