Başarıya giden yol cesaretten geçer.
İki seçenek var,
1) Ya küçük adımlarla yavaş yavaş ilerleyecek ve belki bir arpa boyu yolu ancak gideceksin ama işini garantiye alacaksın…
2) Ya da tek hamleyle büyük vuruşu yapacak ve hedefi devireceksin. Zahmetsiz ve hızlı!
Ya da sen hedef olacaksın.
Peki hangisini seçmeli?
Şu cesaret denen şey çok da şart mı?
Yoksa “hızlı ve güzel yaşadı ama genç öldü kelimesinin, hızlı ve güzel kısmı mı bizi daha çok ilgilendirmeli?
Zekânın dayanılmaz başarısına şapka çıkartalım
Tarihte sık görülen bir tablo olduğu gibi, günümüzde de, bazıları ava giderken avlanıyor. Kimisi avlandığını hiç bir zaman fark etmiyor ve ağlanacak haline gülüyor.
Kimisi ise, fark ettiğinde zaten iş işte çoktan geçmiş oluyor. “Atı alan Üsküdar'ı geçiyor”.
Hesap ortada
Hayatta bazen çok basit hesaplar var iki kere ikinin dört yaptığı gibi.
Fakat nedense insan doğası bunu karmaşık bir hesaba dönüştürme eğiliminden hiç vazgeçmiyor.
3 tipleme
Bazıları, bunu bilinçli yapıyor. Kafa karıştırmak ve kendilerine kazanç sağlamak için.
Bazıları ise, ne yaptığının farkında bile değil. Sadece “topluluğa” uyup “bazılarının” zihin güdümlerine teslim oluyorlar. Üçüncü grup ise teslimiyetin meyvelerini toplama yolundaki riyakârlıkları bir gün kendilerini yarı yolda bırakıncaya dek, yemeden içmeden “hizmette sınır olmaz” politikasıyla besleniyorlar.
Akıllı aptallar
Bu anlattığım tiplemelere hayatın her alanında rastlamanız mümkün. İşin en kötüsü bu kişiler yakınlarınızdaysa, eliniz kolunuz bağı izlemekten başka çareniz kalmıyor. Bize, ya bu deveyi güdecek ya da bu diyardan gideceksin gibi bir seçim bırakıyorlar.
Gerçekçi olalım
Başarıya ulaşmanın kolay yolu, her zaman sancılı olmak zorunda değil.
Sancılı olursa kalıcı olacak diye de bir şey yok!
Burada bakılacak en önemli nokta, ne kadar kendin olabildiğin!
Başarı yolunda ne kadar kayıplar verdiğin ve bu kayıpların yerine koyacak yedeğinin olup olmaması asıl mesele.
Gerisi hi kâ ye!
Bu arada, başarı diye düşünülen ve elmas gibi parlayan cam parçalarına da dikkat etmek lazım. Nemelazım elini kesiverir insanın.
Yaşadığınız her gün bir öncekinden daha dolu ve tatminkâr olsun.