Çocuk ihmali; en yalın anlamı ile çocuğun sağlıklı gelişimi için gereken ihtiyaçlarının yerine getirilmemesidir.
Ekonomik sıkıntılar nedeniyle bile olsa, gelişimine uygun beslenmesi engellendiğinde çocuk ihmal edilir.
Uyku vakti geldiğinde, korunaklı bir evde ve yatağında olması gerekirken; dışarıdaysa, -sizin eğlenmeniz ya da sosyal görevleriniz nedeniyle bile olsa- ihmal edilir.
“Sen küçüksün, bilmezsin” diye söz hakkı tanınmadığında ihmal edilir.
Çeşitli bedensel ya da zihinsel farklılıklarından dolayı, eğitim hakkı engellenirse, akranlarından ayrı tutulursa, bu ihmaldir.
Alkol ya da uyuşturucu bağımlısı ebeveynle yaşamak zorunda ise, bu ihmaldir.
Çok genç ve annelik bilinci gelişmemiş birinin ellerinde yetişiyorsa, bu ihmaldir.
“Nasıl olsa, aklı derse yatmıyor, bir köşede otursun” diye göz ardı ediliyorsa, bu ihmaldir.
Çocuk ihmalini örneklendirmek; kolay fakat can acıtıcı bir işlemdir. İhmale uğrayan bir çocuğun, her türlü istismara uygun ve hazır olması ise; kaçmak istediğimiz bir gerçektir.
İhmali önlemenin ilk adımı, ebeveyn tarafından atılır. Onun çocuk olduğunu unutmadan, hepimizle eşit haklara sahip bir birey olduğu idraki ile doğduğu anda yuvada yer edinir. Çocuk, yaşı ne olursa olsun, isteklerini dile getirmeyi, düşündüklerini utanmadan dışa vurmayı ve hane içinde saygı gören birey olmayı hak eder. Gündelik yaşamın akışı içinde aktif rol alarak, kendi yaşamına seyirci olarak katılma tehlikesinden uzaklaşır.
Çocuk ihmalini önlemede önemli bir diğer adım, çocuğun duygularını ifade etmeyi öğrenmesidir. Duygusal dışa vurumlar her hangi bir engelle karşılaşmamalıdır. Özellikle ahlaki yargılar, utandırmalar, küçük düşürmeler duyguların ifadesini engelleyen yanlışlardır. Kendini, isteklerini cesaretle ifade edebilme becerisi, sadece ailenin verebileceği bir armağandır. Çocukları adam yerine koyarken, çocuk olduklarını unutmamak gerekir. Onlara ahlaki ya da sosyal yaptırımlar uygulamak yerine, duygusal ve davranışsal ifade ve tercih özgürlüğü tanıyın. Çocuk, var olan değerlerinizi, siz unutmadığınız ve uyguladığınız takdirde zaten öğrenecektir. Mesele seveceği, oynayacağı, etkileneceği doğru tercihler yapmayı öğrenmesidir.
Çocuk kendini sevmeli, kendinden memnun olmalıdır. Bedeninin ona ait olduğunu, kimsenin dokunmaya hakkı olmadığını bilmelidir. Vücuduna yönelik şakalardan ve yorumlardan kaçının. Oluşan değişikliklerden ürkmemesi için, zamanında bedeniyle ilgili doğru bilgiler verin. Merak ettiği, korktuğu ya da çekindiği olay, insan ve durumları size anlatabilsin.
Çocuğumuzu ihmal kurbanı yapmamak elimizdedir. Anne babalık zor bir sanattır ama yol göstericimiz çocuğumuz olduğunda öğrenmek kolaylaşır. İhmale izin vermeyerek; onu tehlikelerinden koruyamayabiliriz belki ama dünyaya etkili silahlarla donanarak çıkmasını sağlarız.