Sınırlarını bilmeyen çocukların sayısı giderek artmakta.Paralelinde hayata hazırlığı olmayan çocuklarımızın da sayısı artmaktadır anlamında bu...
Anne baba olarak tüm hayatı boyunca çocuklarımızın yanı başında olma şansımız ne kadar.Onların adına her şeyi yapmak , kararlarını vermek, problemlerini çözmek, ,ihtiyaçlarını bir fiil karşılamak, hayatlarının idamesini abartmak gibi işleri üstlenmemiz ne kadar mümkün ve de ne kadar doğru...
Bir de tüm isteklerini yerine getirmek ve tüketim çılgınlığı içine sürüklemek, her şeyi elde edebileceği yanılgısı ile baş başa ,özgürlüklerin de sınırlı olduğundan habersiz bırakmak var tabi.
Anne babalığın sınırlarını koymamamız aslında sınırlarını bilmeyen çocuklar ortaya çıkarıyor.Hayatta hayal kırıklıklarını çok yaşayan çocuklar, mutsuz olan çocuklar...
Biraz örnekleyelim mi? Ben alamadım,ben yapamadım evladımın olsun, bir yere kadar tamam. Ancak isteklerini hep alırsanız isteme sınırlarını bilmez çocuk. Şu markalı olsun, ihtiyacı yok ama birkaç tane daha alalım,çok olunca kıymeti bilinmez ki, kullan at devri başladı zaten.Aman dikkat! Her şeyin fiyatını bilen, ama hiçbir şeyin değerini bilmeyen çocuk olmasın. Başka bir örnek, sorumluluğu olan ödevini evde unutmuş çocuk, anneyi arıyor telefonla okula getir... Onu başa başa bırak kendi çözsün, bir daha unutmasın. Telefonlar bütün çocukların ellerinde çeşit çeşit niye sahipler o telefonlara....
Bazen evlerde patron olan çocuklar.Sonuç: çocuk erkil aileler.Hayat onlara erkilliği kendiliğinden sunmayacak.
Durum ciddi...
Çocuklar doyumsuz mu? Evet çocuklar doyumsuz. Ancak sürekli talep etmesi ve doyumsuz olmasındaki en önemli faktör sınır konmaması, konsa bile etkili şekilde uygulanamaması.
Sınır nedir? Sınır çocuğun neyi yapıp neyi yapamayacağını, uygun olan davranışın ne olduğunu, kendisinden ne beklendiğini bilmesidir.Doğru sınırlar iç disiplin kazanmasını sağlar. Yaşamı boyunca iç disiplin çocuğa gerekli olandır.
Nasıl davranması ve nerede durması gerektiğini bilmeyen çocuk, zamanla farklı problemlerle karşı karşıya gelebilir...
Ne yapmak lazım?...
Çocuk, kendisini ve isteklerini ancak anne babanın şekillendirmesi ile ayarlayabilir.
Çocuklarda doğru sınırların geliştirilmesi için ailelerin yapabilecekleri çok şey var:
Ebeveynler tutarlı ve kararlı olun.Hayır demeyi bilin. Çocuğun gelişim dönemi özelliklerini öğrenin.Çocuk gözüyle dünyaya bakın.Örnek olun.....Yaklaşık üç yaşatan itibaren sınırlar getirmeye başlayın.
Doğru sınırlar koyarken etraftan utanmayın. Çikolata için tepinen çocuğa ‘aleme karşı’ diye hayırınızdan vazgeçmeyin.
Çocuğa verilecek sevgi ile istediği her şeyi yapmak durumu karıştırılmamalı. Çocukların her istediklerini yapmak sevginin çokluğunu göstermez....sonuçları da sıkıntı getirebilir. Büyükbaba ve büyükannelere de konuyu çok açmadan atıf... torun sevgisi bu değil.
Özgürlük sınırsızlık mı? Değil. Dünyada insanlar sınırsız özgürlüğe sahip mi? Değiller. Çocuklarımıza da sınırlarını kazandırabilmek dileğiyle...
Anne babalar mutsuz çocuklara sahip olmak istemiyorlarsa..
Unutmasınlar;sınırları bilen çocuk kendi ayakları üstünde durmayı daha kolay öğrenir, çevresiyle uyumlu, barışık olur ve daha huzurludur.